Vandaag, 2 november, is het exact 1 jaar geleden dat we Senne voor het eerst zagen en in onze armen mochten sluiten. Op een warme ochtend, even buiten Bangkok, ten noorden van de Thaise hoofdstad, stonden we te popelen van ongeduld in de ontvangstkamer van het weeshuis toen daar plots die kleine knapperd verscheen op de arm van een verzorgster. Hoe beschrijf je met woorden wat er dan door je heen gaat? Nu terugdenkend aan die eerste momenten samen, brengt dat gevoel weer helemaal terug. Je voelt je als het ware van binnenuit exploderen van geluk. Je gloeit van liefde voor dat kind, en je verdrinkt in een overweldigende blijdschap. En dat is dan nog licht uitgedrukt…
Senne Monmanat, engeltje uit het oosten, vertoeft nu bijna een jaar in het westen, en we genieten met volle teugen van elkaar!
1 jaar geleden 
vandaag...
